Jeg er her!

Even een korte disclaimer op voorhand: spelling en grammatica is niet mijn sterkste kant. Dus als je goed je best doet zal je regelmatig een taalvoudtje treffen in deze blogs. Ik wil mijn lieve moeder niet nog meer naleeswerk geven, aangezien ze al onze hele bachelorproef naleest op spelling en grammatica. En het belangrijkste is toch dat je de essentie van mijn ervaringen van hier mee krijgt en dat zal vast goed komen.

Vrijdag was het zo ver, de reis ging beginnen. Om 10:05u vertrok mijn vlucht op Schiphol. Dat wilde zeggen dat ik om 05:30u in de auto wilde zitten om op tijd te zijn. Nu vond ik 05:30u wel heel erg vroeg en besloot ik voor het laatst deze komende maanden gebruik te maken van het Brabants kwartiertje. Nadat mijn katten nog een dikke knuffel hebben gekregen stapte mijn moeder en ik in de auto. De rit ging voorspoedig (want wie gaat er nu weer om 06:00u rijden?!?) en ik kwam keurig op tijd aan op Schiphol. Er werd een zenuwplasje gedaan en de loodzware koffer kon ik al snel inchecken. Hierna werd ik uitgezwaaid door mijn moeder en ging zij weer zuidwaarts terwijl ik uitgebreid werd gecontroleerd door de security. Ze moesten namelijk even dubbelchecken of de roze en blauwe muisjes wel echt muisjes waren (en niet stiekem de Colombiaanse variant van de gestampte muisjes).  Nu ook dit was gebeurd kon het wachten beginnen.

Ik ben direct naar de gate gelopen omdat ik te gestresseerd was om de prikkels van alle winkeltjes te handelen. Ik heb namelijk een flinke dosis vliegangst en nog nooit eerder alleen gevlogen. Om het allemaal nog iets gemakkelijker te maken was mijn laatste vlucht ook niet echt een pretje (lees: bijna vlucht gemist, flinke turbulentie, buikpijn en een brakend kind achter mij). Dit alles zorgde ervoor dat ik heel erg tegen de vlucht op zag. Maar het viel me gelukkig alle sinds mee. Ik ben langer bezig geweest met de transfer van de gate naar het toestel zelf en het taxiën op Schiphol dan dat ik effectief in de lucht was. Daar bij schijnt de zon altijd achter de wolken, letterlijk. Dus de zonnestralen die het vliegtuig binnenkwamen waren ook goed voor mijn humeur. Daarbij een lekker drankje en een film ter afleiding maakte dat de tijd best vlot ging. Na een soepele landing kwam ik aan in Århus.

Daar stond ik dan in Denemarken, voor de eerste keer alleen in het buitenland op een vliegveld. Normaal gesproken laat ik altijd iemand anders navigeren op vakantie. Ik loop er het liefst hersenloos achter aan. Ik voel totaal geen behoefte om me te bemoeien met deze zaken en de mensen met wie ik meestal op vakantie ga hebben op dit soort momenten graag de touwtjes in handen. Zij blij, ik blij. Maar ik stond hier dus nu alleen. In de middle of nowhere en moest naar een andere stad. Mijn koffer lag al heel snel op de band en ik realiseerde me weer hoe zwaar dat ding wel niet was.

Op dit moment maakte ik de fout om Google Maps te raadplegen en dit aan te nemen voor de waarheid. Zij adviseerde dat ik nog even zou wachten tot de volgende bus kwam. Zo goed gelovig als ik ben heb ik dit gedaan en liet de vliegveldshuttle voor mijn neus voorbij gaan. Ik had geduld en dacht ‘busje komt zo’. Maar deze beste bus kwam maar niet opdagen. En daar stond ik dan met mijn koffers en Google Maps op stand-by, die blijkbaar niet te vertrouwen was. Ik besloot gebruik te maken van mijn Hollandse mond en ben naar het infoloket toegelopen, waar een zeer vriendelijke medewerker mij kon vertellen dat ik nog 40 minuten moest wachten op de volgende vlucht die zou landen en de aansluitende bus hierop. Dus ook dat deed ik braaf. Gelukkig kwam die bus wel opdagen en ben ik in Århus geraakt.

Vanuit Århus moest ik nog in Randers zien te komen, de makkelijkste optie zou de trein zijn. Direct de eerste stop eruit, kan niet mis gaan. Ik had in de bus bij het vliegveld een ticket gekocht die tot 17.35u geldig zou zijn, maar ik realiseerde me dat ik niet wist of het alleen voor de bussen geldig was of ook voor de trein. Deze twijfel nam nog meer toe toen ik zag dat de stoelen in de trein op nummer waren. En mijn ticket had natuurlijk geen nummer. Tja op dit moment besloot ik maar gewoon de domme toerist uit te hangen. Ik ben in de trein gestapt met mijn koffers en hoopte dat ik niet gecontroleerd zou worden. En gelukkig ben ik ook niet gecontroleerd. In Randers ben ik uitgestapt en hier kwam ik er achter dat het treinstation en het busstation niet op dezelfde plek zitten. Dus er moest nog een stuk gewandeld worden naar het station. En ik zou mijzelf niet zijn als ik niet verkeerd zou lopen. Dus toen ik me dat realiseerde dat ik al 7 van de 10 minuten de verkeerde kant op aan het lopen was besloot ik maar de dichtstbijzijnde bus naar het station te pakken. Toen ik na 2 minuten al op het station kwam, was ik toch blij met die beslissing die ik gemaakt had. Op het busstation ben ik overgestapt op de laatste bus, waar de buschauffeur zo vriendelijk was om mij er op te wijzen waar ik er uit mocht. Gelukkig was het nu echt maar 3 minuten lopen vanuit de bushalte naar mijn verblijfsplaats.

Nadat ik mijn koffers had uitgepakt besloot ik naar de winkel te gaan voor wat eten. Na een kleine 20 minuutjes lopen kwam ik aan bij de Netto. Een tamelijk vervallen supermarkt. Vergelijkbaar met de Lidl en de Aldi in een achterstandswijk… Die had ik even niet zien aankomen. Ik dacht dat alles hier juist heel modern en netjes zou zijn, maar het gras is natuurlijk altijd groener aan de overkant. Het was een prima supermarkt qua producten maar de onderhoud van de winkel verbaasde me nogal.

Onderweg naar de supermarkt liep ik door een klein stukje van het park en bedacht me hier dat het heel mooi zal zijn om de seizoensverandering hier mee te mogen maken. De bomen zijn nu nog kaal en het gras wordt bedekt door de afgestorven bladeren. Maar we zijn ondertussen halverwege maart dus ook hier kan het geen eeuw meer duren voordat de frisse groene bladeren aan de bomen groeien.

Zaterdag ben ik een andere kant opgelopen voor nog wat meer boodschappen. Op vrijdag had ik eigenlijk alleen eten gehaald voor de eerste dag, dus je moet toch iets. Bij deze supermarkt, de Coop365 werd er wel geïnvesteerd in winkelplezier en uiterlijk van de winkel. Als een kind in de snoep winkel voelde ik me. Maar het was een volwassene in een buitenlandse supermarkt, vrijwel hetzelfde. Het was flink koud dus met een korte omweg ben ik weer terug naar mijn verblijfsplaats gelopen en heb ik mijzelf daar de rest van de dag vermaakt.

Op zondag besloot ik het centrum van Randers in te gaan. Maar ik had maar met een half oog naar de openingstijden gekeken. Ik was in de veronderstelling dat op zondag de meeste plaatsten tot 14.00/15.00u open zouden zijn. Dit bleek op zaterdag te zijn en op zondag is de boel hier gewoon ouderwets dicht. Gelukkig bleek de supermarkt wel open te zijn. En je moet iets hé? Dus dat werden 3 supermarkten in 3 dagen. Om eerlijk te zijn was dit tot nu toe wel mijn favoriet. Lekker groot, met een grote non-food afdeling die je in Nederland niet hebt. Het is toch fantastisch om je eten te kopen in de winkel waar je ook je keukenmachine kan kopen? Waarom hebben wij dit nog steeds niet in Nederland, echt een gat in de markt. Nadat ik mijn ogen uit had gekeken in de supermarkt besloot ik toch te kijken of er niet toch nog iets open was. En ja wel hoor; Café K! Hier heb ik een lekkere kop koffie gedronken en een warme wafel gegeten onder het genot van een fantastische Rihanna-playlist die over de speakers galmde. Deze Denen hadden echt een goede muzieksmaak. Ondertussen heb ik wat gelezen in mijn boek: donderslag bij heldere hemel. Om de voorliefde voor de verloskunde weer opnieuw aan te wakkeren. Hierna ben ik door de natte sneeuw weer terug gelopen naar mijn verblijfsplaats en heb ik mij gestort op de bachelorproef waar toch nog verder aangeschreven moest worden.

Nu ik dit schrijf ben ik me klaar aan het maken voor mijn eerste nachtdienst op stage. Vanochtend heb ik al een korte introductie gehad in het ziekenhuis. Maar over een paar uur gaat het echte werk beginnen. Ik ga nog even eten en een dutje doen en dan lezen jullie binnenkort meer over mijn eerste stagedag.

Houdoe!